Moscow - wow!

2 september 2016, een datum die al een tijdje met rood omcirkelt staat in onze agenda. De dag van ons vertrek. Niet zomaar voor een vakantie, maar voor onze grote reis… Een reis waarin we met ons vijf een poging willen doen om onze kijk op de wereld te verbreden, tonen dat er iets meer is dan het dorpsplein waarrond we dagdagelijks ons leven doorbrengen en waar alles de normaalste zaak van de wereld is.

Maar natuurlijk ook een reis om veel tijd voor elkaar te hebben en te maken, wat in de dagelijkse rat-race helaas niet steeds een evidentie blijkt…

Maar goed, 2 september dus. Na een korte, zenuwachtige nacht bij zuslief op zolder stapten we in alle vroegte onze auto in met bestemming Zaventem. Eenmaal aangekomen huppelen en springen de jongens als wildemannen rond, niet goed weg wetende met al hun ongeduld en verlangen… Al vlug blijkt dat reizen met (onze) kinderen toch wat afwijkt dan het alleen-met-zijn-twee rondreizen wat we samen deden voor de jongens er waren. De ene uit zijn zenuwachtigheid en verlangen op een andere manier dan de andere en we zijn al snel heel blij dat dit maar een korte vlucht naar Moskou was, beginpunt van onze reis.

Eenmaal aangekomen maken we al snel kennis met de karikaturale norsheid van de Russen. We worden wel eerder uit de wachtrij gehaald voor de Immigration (met dank aan de kinderen dus), maar de jonge dame achter het loket doet haar reputatie alle eer aan… Na heel wat stuurse blikken (bambi-eye proof), verschillende geeuwsessies en meelijwekkende blikken omdat die toeristen wel geen Russisch begrijpen werd er toch met volle kracht een stempel in ons paspoort geploft… We waren binnen!

Hoe stereotiep de eerste kennismaking wel niet was, de rest van onze vooroordelen werden niet ingelost… Verwacht van Moskou geen grijze, grauwe, vuile stad, maar een bruisende metropool die ongelooflijk veel te bieden heeft. Overal waar we gingen zagen we een kraaknette stad, hielpen mannen van alle slag vrouwen met zware bagage of kinderwagens, werd er onmiddellijk plaats afgestaan voor vrouwen en kinderen in de metro en er waren zelfs dienstdoenders die een woordje engels spraken of een grapje uithaalden.

Qua logement hadden we het zeker slechter kunnen treffen. We huurden een appartement op de Utilitsa Tverskaya, de acht rijvakken brede winkelstraat die uitmondt op het Rode Plein, en konden vanop ons balkonnetje zelfs een glimp opvangen van één van de torens rond het Kremlin. Als overburen hadden we de bescheiden jongens van het Ritz-Carlton en de achterburen huisden in regeringsgebouwen die aan het Federaal Parlement, de Duma, vastkleefden. Dat er op 300 meter een metrohalte was maakte het een fantastische uitvalsbasis. Te voet gingen we naar de wijk van het Kremlin en Tverskaya en de rest van Moskou verkenden we met de metro.

Nu ben ik normaal gezien geen grote fan van de metro. Zich als mollen onder de grond begeven in een wirwar van duistere, onwelriekende gangen met louche medereizigers is eenmaal niet mijn dada. En onder de grond valt nu eenmaal ook niet zoveel te zien als bovengronds natuurlijk, maar dat is in Moskou wel even anders. Zowel bij de bovengrondse gebouwen die als toegang dienen als de ondergrondse haltes zijn er werkelijk pareltjes te ontdekken… bronzen beelden, prachtig uitgewerkte friezen, plafondschilderingen om u tegen te zeggen, balzalen van wandelgangen, duizelingwekkende roltrappen… je vindt het allemaal in de Moskovietse metro. Na een eerste ongemakkelijke kennismaking met de toegangpoortjes (met bagage achter je of op de rug knallen ze onverbiddellijk dicht) werden de jongens al gauw fan. Helpen zoeken naar de juiste metrolijn (kleuren, nummers en haltes in Cyrillisch schrift), op- en af de roltrappen (waaronder ‘s werelds langste: 85 meter diepteverschil) en crossen door de lange gangen… nooit een saai moment ;-)

Natuurlijk bezochten we de usual suspects: het Rode Plein met het kolossale Kremlin (er was wel een groot muziekevenement op het plein, dus voor het volledige plaatje moeten we nog eens terugkeren), de sprookjesachtige Vasilius Kathedraal met zijn snoeptorentjes, wandelen langs de Moskva, de Alexandertuinen met zijn vele fonteinen, het Gorkipark op zondag met go-carts voor de hele familie, de hop-on hop-off bus voor die ene uitgeregende dag waar we toch een zicht kregen over de rest van Moskou, het GUM, ooit een toonbeeld van de communistische cultuur, nu het walhalla van de rijke oligarchen en Chinese rijkestinkerds, en ga zo maar verder…

Een heel leuk moment was ons bezoek aan het Old Moscow Circus aan de Tsvetnoy Bulvar. Dankzij de hulp van onze vriendin Nastya (mevrouw Busschaert tegenwoordig) die ons aan tickets kon helpen (want een Russische website en enkel betalen met Russische credit card) konden we genieten van een avondje Moskoviets vertier pur sang: het circus. En wat we zagen was van hoog niveau: acrobatie, dans, gymnastiek, clowns, maar ook acts met honden, exotische dieren (denk: aap, lama, kameel, stekelvarken, slang, krokodil,…) en olifanten. Vooral door de olifanten werden we met verstomming geslagen: nooit gedacht dat die kolossen tot zoveel (tegennatuurlijk) gedrag in staat waren… En wij onze kinderen maar vertellen dat we in Thailand geen ritje op de olifanten zouden maken omdat dat niet goed voor ze is, terwijl er hier olifanten op een bal (!) dansten, handenstand (enfin, voorstepotenstand) deden, op hun gat gingen zitten of onder elkaar kropen alsof het kleine hondjes waren en dat allemaal in een strakke choreografie met tientallen dansers en danseressen… Heel indrukwekkend allemaal maar je wil natuurlijk niet weten hoe ze het aangeleerd krijgen…

Dat er nog andere zeden qua dierenrechten zijn kan je ook voor en na de voorstelling zien; dan kan je met een luipaard, kameel of circushond op de foto… en die dieren zitten gewoon in de wandelgangen van het prachtige circusgebouw, tussen de popcorn, de voorgeschepte ijsjes en de fluorescerende flikkerlichtjes die ze aan de man/vrouw proberen te brengen…

Een andere topper was ons bezoek aan het VDNCh, een vroeger tentoonstellingspark waar de grootsheid, schoonheid en pracht van de communistische cultuur aan iedereen getoond moest worden. Na een kleine omweg via metro en monorail kwamen we in het VDNCh aan en huurden we er fietsen om tussen al die kolossale gebouwen, paviljoenen, fonteinen, triomfbogen en diens meer heerlijk rond te toeren. Zelfs een full-scale replica van de Vostok -de raket waarmee Yuri Gagarin de onsterfelijkheid werd ingeschoten-, een Tupolev-vliegtuig, een MIG-straaljager en nog ander militair materiaal staan er pronkerig opgesteld. Ook het monument ter ere van die eerste kosmonaut is absoluut overweldigend… 110 meter hoog en opgetrokken uit titanium en sovjetsymbolen a volonté, reikend tot aan de hemel kan je het monument over de site zien uittorenen.

Ook niet vergeten te vermelden dat de blini’s, de Russische variant van de pannenkoek (zowel zoet als hartig) onze jongens zeer kon bekoren. Het verbaasde ons trouwens ten zeerste dat Moskou een zeer betaalbare stad is qua verbruik en vertier. Zolang je in de etablissemneten van de gewone mens gaat, kan je er veel goedkoper eten dan bij ons en ook de activiteiten doen de geldbeugel geen pijn. Als je dan nog even goed oplet als je je vliegticket boekt (wij vlogen voor €36pp enkele reis met Brussels Airlines) en je logies goed uitpikt (€80/nacht voor 5 personen) dan behoort Moskou zeker tot een absolute aanrader voor een citytrip, gewoon doen dus!