Magnifiek Maleisië

Maleisië… Niet alleen het 9de land tijdens onze trip, maar ook het land waar we bezoek mochten verwachten uit België! Broer- en zusterlief hadden al een tijdje geleden besloten om ons tijdens onze lange reis goeiedag te komen zeggen en de keuze was gevallen op Maleisië, dus moesten we zorgen dat we zeker op de afspraak waren! En sinds we België achter ons gelaten hadden was er een neefje bijgekomen, Odiel, die we nog niet in real life gezien hadden… iets om naar uit te kijken dus.

Eerste afspraak was met Annekatrien en Niels, neefje Sem en petekind Mina. Zij waren al een dagje eerder in Kuala Lumpur aangekomen en al hun intrek genomen in onze gezamenlijke AirBnB, een chique appartement in Bukit Bintang, met een fantastisch uitzicht op de KL Tower. Er werd bijgekletst, de kinderen konden hun hart weer ophalen door met hun neefje en (felgegroeide) nichtje te spelen, er werden cadeautjes uitgewisseld (Speculoospasta voor Otis!!!) en natuurlijk gingen we samen op stap om de miljoenenstad die Kuala Lumpur is eens te verkennen.

Wat onmiddellijk opvalt is de mix van de bewoners van KL, die een heel verscheiden afkomst hebben. In het straatbeeld zie je duidelijk dat er een grote moslimbevolking is, maar ook Chinezen en Indiërs hebben hier hun plaatsje veroverd. Als kennismaking gaan we supercheap eten bij een lokaal restaurantje en klinken er samen op onze reis met… een frisdrankje… In Maleisië is het niet de normaalste zaak van de wereld om een pintje op restaurant te krijgen. Veel moslimrestaurantjes bieden het niet aan en waar ze het wel op de kaart staan hebben blijkt het een duur grapje te zijn, naar Aziatische normen, welteverstaan…

Na het uitzicht vanop ons appartement is het ook tijd om de KL Tower zelf eens te bezichtigen. Voor een fikse entree kan je naar het upper level waar je een fantastisch uitzicht hebt over de stad en zijn vele hoogbouw. Extra aandacht gaat natuurlijk uit naar de Petronas Twin Towers, ooit de grootste van de wereld, nu nog steeds de grootste in de categorie “Tweelingtorens”, maar van bovenop het platform spotten we na enig zoekwerk ook ons appartement, dat vanop deze hoogte praktisch loodrecht onder de toren ligt…

In de buurt van de KL Tower gaan we het oerwoud in. ¿Qué? Jawel, oerwoud. In het hart van de stad is nog een stuk authentiek regenwoud te vinden dat de strijd tegen de betonnen jungle heeft gewonnen. Tussen alle wolkenkrabbers in kan je tussen de boomkruinen gaan wandelen op een canopy walk of een een mooie wandeling langs oeroude bomen en groene varens… met een mix van jungle- en stadsgeluiden op de achtergrond.

Na twee dagen was het wissel van de wacht… zusje ging al richting Taman Negara, Cameron Highlands en de Perhentians en wij wachtten mijn kleine broertje (toch nog steeds enkele minuten jonger dan mezelve) en kroost op in KL om daarna samen verder te reizen. De grote hereniging was dan gepland voor Georgetown, Penang, waar we dan met de hele bende zouden verder trekken.

Wij waren ondertussen verhuisd naar een iets kleiner AirBnb, met uitzicht op één van de Petronas Towers ditmaal, en gingen Peter & Anke opzoeken in hun hotel waar we naast de meisjes Pollie en petekind Lio ook nog de nieuwste telg Odiel konden gaan verwelkomen. En na de eerste knuffels en babbels blijkt dat van gene zijde er spectaculaire veranderingen te merken vallen, alsof we elkaar vorige week nog over de vloer gehad hadden… Tijd is zeer relatief, dat weten we nu wel zeker.

Met tweelingbroertje lief was een bezoek aan de Petronas Twin Towers natuurlijk een must… van de buitenkant dan toch, genoeg uitzichten van bovenaf gehad. We genieten van een leuke wandeling door het mooie park rond de Towers en de KLCC area en gaan voor een tropische bui schuilen in één van de supergrote shopping malls, waar de airco vollen bak draait en de helft van Azië en de Arabische Emiraten zijn geld blijkt op te doen. Vrouwen in burka schuiven aan voor een doosje Leonidas pralines à $100/8 stuks of opgedirkte modelletjes kopen al kirrend een sjakossenwinkel leeg… hier zie je het allemaal… De rest van de stad gaan we verkennen met de hop-on, hop-off bus, een gemakkelijke manier om op korte tijd veel KL mee te pikken en dan kunnen de neefjes en nichtjes gezellig bijkletsen, net zoals hun ouders…

Van Kuala Lumpur gaat het richting Taman Negara, een van de oudste regenwouden van de wereld. We slapen in het Nationaal Park zelf, aan de rand van het woud en dat merken we! Rondwroetende wilde zwijnen bij nachte aan het terras, slapende vleermuisjes boven het portiek bij dag en een avondlijke invasie van mieren… het hoort blijkbaar allemaal bij een hutje in het woud. Tijdens een nightwalk maken we trouwens nog meer kennis met de naburige fauna: een wegspurtend stekelvarken, uit de kluiten gewassen spinnen, schorpioenen die opgloeien in het UV-licht, wandelende takken en andere insecten, het loopt of krioelt er allemaal rond…

Overdag proberen we ‘s ochtends een wandeling door het park of een canopy walk te doen, maar voor het eerst tijdens onze trip zijn wij (en onze bezoekers) ‘s middags lam geslagen door de vochtigheidsgraad en de hitte… Take it easy dus met een lange lunchpauze op één van de lokale floating restaurants op de rivier met een grote ventilator op onze tafel gericht…

Vanuit Taman Negara nemen we de boot naar Kuala Tembeling, vanwaar we met twee huurauto’s op pad gaan om de Cameron Highlands te verkennen en te eindigen in Georgetown, op het eiland Penang. Rijden gaat in Maleisië goed als niet-local. De Malay houden zich min of meer aan de verkeersregels en op dit traject is het rustig rijden, al moet je natuurlijk niet vergeten om links te rijden en vallen er heel wat putten en scheurtjes in het wegdek te ontwijken…

De Cameron Highlands waren voor de koloniale Britten een toevluchtsoord… weg van de drukkende warmte van het platteland, zoekend naar verkoeling in de groene heuvels. En ze zochten er niet alleen verkoeling, maar lieten er ook grote theeplantages aanleggen. Het glooiende landschap is dan ook bezaaid met theeplantages die het een heel mooie en aparte look and feel geven en blijkbaar is de thee hier van hoge kwaliteit! We bezoeken de BOH-theeplantage en wandelen even tussen de theestruiken zelf. En we zijn niet de enige! Op de kleine bergweggetjes hierheen was het al druk aanschuiven wegens totaal niet geschikt voor tweerichtingsverkeer en als er dan nog eens een schoolbus of vrachtwagen tussendoor moet is het helemaal prijs. De Highlands blijken ook heel populair bij de Maleisiërs zelf, die het landschap toch heel exotisch blijken te vinden, net als de aardbei die hier geteeld wordt. Je wordt hier om de oren geslagen met aardbeireclames in alle vormen en kleuren (enfin, vooral rood dan toch) en schreeuwerige billboards, heel subtiel is het allemaal niet, maar het blijkt een enorme aantrekkingskracht uit te oefenen op onze Aziatische medemens. Tijdens een regenbui gaan we ook eens aardbeitjes plukken, want dat kan je hier -tegen betaling natuurlijk- overal zelf doen… Mandjes vullen en smullen maar! Toegegeven, de aardbeien smaakten echt wel lekker, maar zo goed als de Belgische? Nah…

Vanuit de groene heuvels ging het in rechte lijn, nu ja, met heel veel bochten en draaien richting Penang, een eiland aan de Oostkust van Maleisië dat verbonden is met het vasteland via twee grote bruggen. Hier waren we voor het eerst met zijn allen samen: 6 volwassenen en 8 kinderen… een hele bende. We huisden in een gezellige straat in het oude gedeelte van Georgetown en met zijn veertienen konden we de stad gaan verkennen. Sinds enkele jaren staat Georgetown bekend om zijn streetart, ooit begonnen als een 1-mansproject met leuke muurschilderingen en nu kan je om elke hoek en in ieder steegje wel een street art schilderij zien prijken… overal valt wel iets te ontdekken.

We passeren langs de grootste Moskee van Georgetown, de Kapitan Kelan Mosque, en lopen even langs om een kijkje te nemen… Tot onze verrassing worden we door een vriendelijke jongedame uitgenodigd voor een gegidste rondleiding. De dames moeten wel even een mooi lichtpaars kleed met hoodie aandoen en de kinderen mogen vrijelijk rondcrossen, die zijn nog vrij van zonde. De jongedame vertelt op een hele vlotte en joviale manier over haar moskee en haar geloof en probeert al onze vragen zo goed mogelijk te beantwoorden… Onverwacht dus, maar meer dan geslaagd.

Als afkoeling van de nog steeds drukkende hitte brengen we een bezoekje aan het lokale stadspark waar ook een grote waterspeeltuin blijkt te zijn. Net zoals in Kuala Lumpur is deze gratis en wordt er gretig gebruik van gemaakt door de locals, maar dus ook door ons. Het decor is jungle, met een grote monitor lizzard die de heuvels oprent en een groepje cheeky monkeys die het op de picknicktassen van de bezoekers heeft gemunt… Het is heerlijk ploeteren en springen in het verfrissende water, voor jong en iets minder jong… Op terugweg zien we nog een grote groep BBB’ers of Zumba-people aan het werk, jong en oud, met veel enthousiasme staan ze zich hier samen in het zweet te werken.

Terwijl Peter en Anke met hun gevolg al doortrekken naar Langkawi blijven wij met Annekatrien en Niels nog een extra dagje op Penang. We rijden de kustlijn af en bezoeken er Entopia, een modern opgezette vlinder- en andere insectentuin met veel kriebelbeestjes, slangen en andere reptielen in een mooi kader. De jongens kunnen graaien in bakken met wormen, laten vlinders op zich neervlijen en zien hoe ze de slangen water geven, een leuk uitstapje voor het hele gezin dus. We sluiten de dag af met een stop aan één van de Miami Beaches om toch al een beetje in strandmodus te komen voor we naar Langkawi afzakken…

Maar voor we afzakken naar Langkawi slaat de schrik ons, Niels en Wouter, even om het hart… Zullen ze ginds wel een pintje in de aanbieding hebben in de supermarktjes? Of enkel veel te duurgeprijsde glazen gerstennat in de strandbar? Dus toch maar even een voorraadje inslaan in de 7-11 voor we de ferry nemen richting Langkawi! Blijkt bij aankomst dat het eiland tax-free is en de biertjes hier dus een fractie kosten van wat ze er op het vasteland voor aanrekenen… Kijk, zelfs na zeven maand rondreizen maak je dus ook nog van deze beginnersfoutjes mee :-)

Langkawi, dat is natuurlijk zon, strand en zee. Het is heerlijk aperitieven met de hele bende met de voetjes in het zand, de kids op het strand en een gin-tonic in de hand. Soms is het leven simpel. We gaan op de lokale vissersmarkt inkopen doen en voor een prikje staan we even later terug met genoeg vis en schaaldieren om een grote bbq mee te vullen. Bbq-meester Niels houdt het vuur gaande en grilt alles zoals het hoort, met een duur blikje bier in de hand en een onbetaalbaar uitzicht voor zich.

Met zijn allen maken we ook nog een uitstap naar de grote kabelbaan, die ons in een mum van tijd naar grote hoogte brengt en vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over het eiland. Van bovenuit zien we het strand liggen waar we ons huisje aan het strand hebben en net onder ons ligt het resort van broer Peter waar we later in de middag het zwembad eens gaan verkennen en allen samen nog ons gezamenlijke Laatste Avondmaal nuttigen… Waarna het afscheid volgt van Peter, Anke, Lio, Pollie en kleine Odiel. Twee weken vliegen voorbij, zeker voor hen, maar ook voor ons… als we zien hoe snel de maanden voorbij gaan vragen we ons nu al af hoe we ooit nog ‘maar’ drie weken op reis zullen kunnen gaan…

Met de overblijvers verkennen we nog even een andere, meer toeristische kant van het eiland… we hebben toch een huurwagen, dus die kan maar beter opbrengen! En wat die huurwagen betreft, die was spotgoedkoop, maar daar kan de krakkemikkige toestand van het vehikel wel voor iets mee te maken gehad hebben. Toen we de lokale verhuurder over de toestand van de schokdempers van de kar uithoorden was het laconieke antwoord: Ja, maar mijn auto is ook zo hoor, dat is door de toestand van de weg… Yeah right! Enfin, we moesten ons geen zorgen maken over een krasje meer of minder, dat is ook wel fijn :-) Overigens hebben we van Cenang beach onthouden dat we vooral blij waren om op ons afgezonderde stukje strand te zitten, ver weg van al het toeristische gekwetter…

Maar kijk, anderhalve dag later was de tijd van het definitieve familie-afscheid gekomen. Autootje volgeladen en Annekatrien, Niels, Sem en Mina netjes afgedropt aan de luchthaven, klaar voor hun terugvlucht naar België… Zwaai, zwaai, baai, baai… Gedaan met het familieplezier, terug naar het leven met ons vijf. Om daarvan te bekomen blijven we nog een dagje of vier langer aan ons Labu Labi strandje, de luxe van lang reizen: take it easy...