Irkutsk & Olkhon Island, parel in het Baikalmeer

Als je in Irkutsk aankomt, merk je onmiddellijk dat je nadert van het Aziatische continent… Niet alleen zie je hier wat meer etnische gedaanteverschillen opduiken in het straatbeeld, chauffeurs rijden hier rond met zowel left- als righthanddrive wagens. Dat merk je wel snel als je bij de taxi wil instappen die je van het station naar je hostel brengt en plots achter het stuur terecht komt ;-)
 

De import van vooral Japanse wagens tiert hier welig en zo rijden ze hier lustig rond, met sturen zowel links als rechts, maar wel aan de rechterkant van de baan. Ook de rijstijl begint wat Aziatische trekjes te vertonen: het recht van de sterkste/grootste bolide of diegene die het luidst toetert. Overigens rijden hier naast de meest exotische Aziatische merken en old-school roet uitstotende Lada’s en Volga’s ook Porsches, Mercedessen en BMW’s rond… een duidelijk standenverschil.
 

Verder maken we hier voor het eerst kennis met toiletten die geen papier aankunnen en waar je dus je gebruikte velletjes in het prullenbakje moet droppen, dat vonden de kinderen wel heel vreemd en grappig tegelijkertijd, maar nu vinden ze het de gewoonste zaak van de wereld.

Irkutsk staat niet echt op de toeristenkaart maar is hoogstens een transit voor één nachtje voor er richting Baikalmeer getrokken wordt. Wij kozen ervoor om hier toch een weekje te verblijven omdat het rondreizen met kinderen toch wat standvastigheid nodig heeft. En na vier dagen treinen is het niet echt zinvol om onmiddellijk door te sjezen naar een volgende bestemming. En alhoewel er niet zo heel veel te zien is hebben we er toch een heel aangename week van gemaakt. Wandelen langs de Angara-rivier op een mooi aangelegde soortement dijk, sight-seeing van Russisch-Orthodoxe kerkjes met uitbundig versierde interieurs (het geloof is hier trouwens weer helemaal in, zelfs bij de jongeren, deels een Putin-effect, die het ‘goede voorbeeld’ gaf), ons even onderdompelen in het-leven-zoals-het-is van de modale Irkutskees/Irkutskenaar/Irkutskeling…

De stad draagt nog steeds een duidelijke Sovjet-stempel met vele Lenin en andere commie-helden op voetstukken, straatnamen à la Utilitsa Karla Marksa en Lenina en grote grijze anonieme woonblokken maar evengoed vind je er de moderne westerse invloeden met grote shopping malls met bekende merkwinkels en fastfoodtenten als KFC en Subway. Overigens stond er bij de KFC een lange wachtrij en bij de meer traditionele Russische eettentjes was er geen jongeling te bespeuren… dat zal Putin niet zo graag zien gebeuren.

Vanuit Irkutsk trekken de meeste back-packers met een strak tijdsschema door naar Listvyanka, de dichtstbijzijnde nederzetting aan het Baikalmeer, wat ervoor zorgt dat dit een übertoeristische bestemming geworden is, weliswaar op Russische wijze, dus niet echt goed uitgewerkt ;-) Je ziet er hordes Russische, Chinese, Koreaanse en Japanse toeristen langs de kustlijn wandelen en de durvers plonsen even snel het Baikalwater in, wat je volgens de legende 5 levensjaren surplus oplevert. Ook is er een beschamende opvoering met nerpa’s oftewel de Baikal-zeehond. Deze soort die gedurende zijn hele leven in zoetwater leeft, kom je in het wild niet zomaar tegen. In het nerpinarium, een kleine hal met een te kleine zwembak, vergapen de lokale toeristen zich wel aan een show waar enkele zeehonden op toeters blazen, een bal in het basketnet kegelen, sommetjes oplossen en zelfs schilderen… Weinigs educatief aan de hele zaak dus…

Gelukkig kozen wij enkel voor een daguitstapje naar Listvyanka en opteerden we voor een week Olkhon Island, een eiland gelegen in het oudste en diepste zoetwatermeer van de wereld wat het Baikalmeer is. Op sommige plaatsen tot wel 1,6km diep, wat ervoor zorgt dat dit meer (bijna een vijfde oceaan van drinkbaar water) meer water bevat dan alle Amerikaanse Great Lakes samen… immens dus. Het eiland zelf had tot 10 jaar geleden geen vaste electriciteitsinfrastructuur en wordt bevolkt door het Buriyat-volk.

Na de steden Moskou en Irkutsk was dit een echte verademing. Een eiland met steile kliffen en klimpartijtjes naar desolate baaitjes met keien en rotsen. Langgerekte zandstranden met duinen omringd door dennenbossen, stofwegen door kale vlaktes, bergen en valleien, natuur ten top. De jongens konden eindelijk spelen en ravotten tot en met: dammen bouwen, zandkastelen ontwerpen, keien ketsen, een vislijntje uitwerpen, gaan crossen met mountainbikes door de bossen en over onverharde wegen (wegens geen enkele verharde weg op het eiland niet echt een probleem) en klimmen over rotsen met prachtige vergezichten over het Baikalmeer als beloning… Het weer was trouwens veel beter dan we verwacht hadden van Siberië, een goede 20 graden en een staalblauwe hemel zorgden ervoor dat de jongens al een voorproefje kregen van het warmere Azië dat nog moet komen. De jongens dus in zwembroek en een laagje zonnecrème en heel af en toe een bescheiden duikje in het wel heel frisse Baikalwater (10°max)… maar Warre & Siebe mogen dus enkele tientallen jaren toevoegen na hun Baikaldoop, Otis hield het bij pootje baden, vader kon in extremis op de laatste dag zijn mannelijkheid toch ook eens bewijzen en moeder zag dat het goed was, van aan de zijkant ;-)

De logies waren basic maar smetteloos schoon: een soort blokhut op traditionele wijze aan de rand van het dorp, op een steenworpsafstand van het meer.We kregen er ontbijt en avondeten, echte Russische boerenkost: havermoutpap en blini’s (pannenkoeken!!, jeuj) als ontbijt en borsjt (rodebietensoep) en rijst/bulgur/aardappelen met een bescheiden stuk soepvlees als avondeten… De jongens lustten het hele zaakje wel, ook al was er eens een vetrandje teveel of een ondefinieerbaar stuk vlees te vinden in hun bord, er was altijd wat Russische mayo om de boel op te vrolijken ;-)

De week vloog voorbij en voor we het wisten waren we alweer met een groep Chinese toeristen in een busje op weg naar Irkutsk. Na heel wat gehobbel, een ferryritje en een lange rit langs herfstgekleurde naald- en dennenbossen in alle mogelijke tinten groen, rood, oranje en geel. Een mentale opkikker voor de lange rit richting Transsib-trein deel twee, Irkutsk – Ulan Bator...